Kącik psychoedukacyjny

Gdzie szukać pomocy w kryzysie psychicznym?

Mniejsze i większe kryzysy psychiczne dotykają prawie każdego z nas. Czasami pojawiają się niespodziewanie i bez konkretnej przyczyny. Innym razem są efektem nagłych zmian w życiu. Utarta pracy, narastające problemy finansowe, konflikty z bliskimi – wszystko to może sprawić, że stan naszego zdrowia psychicznego nagle się pogorszy.

 

SŁOWNICZEK

Zdrowie psychiczne – dobrostan psychiczny, fizyczny i społeczny, a także zdolność do rozwoju i samorealizacji. Oznacza nie tylko brak chorób psychicznych, ale także poczucie własnej wartości i umiejętność czerpania radości z życia.

Kryzys psychiczny (emocjonalny) – stan nierównowagi psychicznej, którego przyczyną jest wydarzenie krytyczne. Kryzys może wystąpić nagle lub stopniowo się rozwijać. Może być wynikiem długofalowego stresu lub nagłej, niespodziewanej sytuacji. Żeby wyjść z kryzysu, trzeba wprowadzić zmiany w życiu, w relacjach z otoczeniem, w swoim zachowaniu.

Psycholog – zajmuje się opiniowaniem, diagnozowaniem problemu i kierowaniem na odpowiednie leczenie np. na psychoterapię lub do psychiatry. Diagnozuje na podstawie wywiadu z pacjentem/klientem. Istotą wywiadu jest rozmowa oraz testy psychologiczne. Do psychologa zgłaszaj się z problemami, które utrudniają codzienne funkcjonowanie, oraz gdy nie wiesz, do jakiego specjalisty się udać.

Psychoterapeuta – zajmuje się przepracowaniem z pacjentem/klientem nasilających się problemów i trudności wywołujących zaburzenia psychiczne i somatyczne.

Psychoterapia – metoda leczenia zaburzeń ludzkiej psychiki. W przypadku dzieci i młodzieży najczęściej stosuje się psychoterapię indywidualną lub rodzinną. Terapia dzieci może odbywać się przez zabawę. W przypadku nastolatków zdarza się stosowanie metod, z których korzysta się przy terapii dorosłych.

Psychiatra – stawia diagnozę, ustala plan terapeutyczny, czyli plan leczenia, także farmakologicznego. Robi to na podstawie wywiadu z pacjentem, badań diagnostycznych, oceny stanu psychicznego i somatycznego pacjenta, często po konsultacji z psychologiem. Może zadecydować o leczeniu pacjenta w szpitalu, skierować go na psychoterapię lub na oddział dzienny.

 

Gdzie szukać pomocy?

• psycholog lub pedagog w szkole
• psycholog/psychoterapeuta poza szkołą
• poradnia psychologiczno-pedagogiczna
• ośrodek środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej
• poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży lub poradnia wysokospecjalistyczna
• placówka leczenia uzależnień dla dzieci i młodzieży
• lekarz pierwszego kontaktu
• telefony wsparcia

 

Telefony wsparcia

Fachową pomoc psychologiczną można uzyskać za pośrednictwem specjalnych linii pomocowych. Po drugiej stronie są życzliwe osoby, które znają się na problemach dzieci i młodzieży i wiedzą, jak im i Tobie pomóc.

800 12 12 12 – dziecięcy telefon zaufania rzecznika praw dziecka, czynny 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę, mogą również tam dzwonić osoby dorosłe, aby zgłosić problemy dzieci.

800 12 00 02 – Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”, czynny 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę:

• konsultacje w j. angielskim: poniedziałki 18.00-22.00
• konsultacje w j. rosyjskim: wtorki 18.00-22.00
• Skype dla Osób Głuchych i Głuchoniemych: poniedziałki 13.00-15.00

22 484 88 04 – telefon zaufania dla młodych osób prowadzony przez Fundację ITAKA, czynny w pon.-sb. Od 11.00-21.00

800 120 226 – Policyjny Telefon Zaufania

800 100 100 – telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci, czynny pon.-pt. 12.00-15.00

800 199 990 – Telefon Zaufania „Narkotyki-Narkomania”, czynny codziennie 16.00-21.00 oprócz świąt państwowych

801 140 068 – Pomarańczowa Linia dla rodziców pijących dzieci, czynna w pon.-pt. 14.00-20.00

801 889 880 – telefon zaufania z problemem uzależnień behawioralnych, czynny w pon.-niedz. 17.00-22.00

800 800 605 – infolinia „Pomagamy” Ministerstwa Edukacji i Nauki

 

W NAGŁEJ SYTUACJI ZAGROŻENIA ŻYCIA LUB ZDROWIA

• dzwoń pod numer alarmowy 112
• dzwoń na pogotowie ratunkowe 999
• udaj się na najbliższą izbę przyjęć w szpitalu, w którym znajduje się oddział psychiatryczny dla dzieci
• udaj się na SOR (szpitalny oddział ratunkowy) w szpitalu (najlepiej, w którym znajduje się oddział psychiatryczny dla dzieci)

W takich sytuacjach NIE potrzebujesz skierowania!

Pomocowe strony internetowe:

www.pokonackryzys.pl

www.liniawsparcia.pl

www.pogotowieduchowe.pl

 

 

Jak wspierać siebie?

Najważniejsze dla utrzymania dobrego nastroju i samopoczucia jest prowadzenie higienicznego i zdrowego trybu życia.

Sen – powinien być regularny, ciągły o odpowiednio długi (ok. 8 godzin dziennie, choć dla każdego człowieka optymalna liczba godzin snu jest inna). Przeczytaj Jak dbać o dobry sen.

Relacje z innymi – powinny być bliskie, szczere i autentyczne. Spotykaj się z przyjaciółmi i rodziną, dzwoń do znajomych, dziel się kłopotami i smutkami. Szukaj wsparcia emocjonalnego i potwierdzenia, że nie jesteś sam.

Ograniczenie stresu – powinno być priorytetem. Staraj się podchodzić do trudności z większym dystansem i umiejętnie je interpretuj, jako coś normalnego, co przydarza się wszystkim i z czym można dać sobie radę. Przeczytaj Jak radzić sobie ze stresem.

Drobne przyjemności – powinieneś sprawiać i sobie, i swoim bliskim. Zrób listę rzeczy, które dają wam radość, i po kolei je realizuj. Może być wspólny spacer, słuchanie ulubionej muzyki albo kawa w miłym miejscu.

Relacja ze sobą – powinna być dobra. Lepsze poznanie własnych uczuć i potrzeb sprzyja dobremu samopoczuciu. Do poznawania siebie możesz wykorzystać relaksację, modlitwę, medytację czy pisanie pamiętnika.

Aktywność fizyczna – powinna być uprawiana co najmniej 3 razy w tygodniu przez ok. 45 minut (zgodnie z zaleceniami WHO). Zmniejsza nasilenie depresji i pomaga też jej zapobiegać. Ćwiczenia (zwłaszcza aerobowe) podnoszą poziom endorfin (hormonów szczęścia) oraz serotoniny, obniżają poziom kortyzolu (hormonu stresu), łagodzą napięcie mięśniowe oraz redukują stres.

 

Czynniki chroniące przed rozwojem problemów i zaburzeń psychicznych:

• poczucie przynależności (więź z bliskimi osobami, przy których można być sobą: rodzicami, rodzeństwem, przyjaciółmi, koleżankami i kolegami)
• pozytywny klimat otoczenia (w rodzinie i szkole)
• prospołeczne nastawienie (w rodzinie i szkole)
• uczenie dzieci odpowiedzialności za swoje zachowanie
• uczenie dzieci udzielania sobie wzajemnej pomocy
• okazje do przeżywania sukcesów i rozpoznawania własnych osiągnięć
• zapobieganie przemocy i zdecydowane reagowanie na nią (w domu i w szkole)
• odpoczynek i odpowiednio długi sen
• zdrowe odżywianie
• aktywność fizyczna
• unikanie używek

Źródła:

- https://pacjent.gov.pl/aktualnosc/jak-pomoc-sobie-i-innym-w-depresji

- https://zdrowie.wprost.pl/psychologia/11018263/gdzie-szukac-pomocy-w-kryzysie-psychicznym.html

- czasopismo Małe Charaktery