• SZKOLNE KOŁO TURYSTYCZNO - KRAJOZNAWCZE


        GŁÓWNE CELE SKKT: 

        Poszerzenie wiedzy zdobytej w czasie zajęć lekcyjnych i rozwijanie aktywności poznawczej

         

        Poznanie kraju ojczystego i pogłębianie więzi uczuciowej z nim

        Kształtowanie szacunku dla osiągnięć gospodarczych i kulturowych oraz rozbudzanie zainteresowań naszą  tradycją narodową, współczesnością i przyszłością

        Kształtowanie zasad świadomej dyscypliny i harmonijnego współżycia w zespole, życzliwość, uprzejmość

        Upowszechnianie form aktywnego wypoczynku, turystyki i wyrabianie sprawności fizycznej

        Preferowanie zdrowego stylu życia

        Udział w rajdach i innych imprezach organizowanych przez oddziały PTTK

        Zachęcanie rodziców do czynnego udziału w rajdach pieszych.  

         

        ZADANIA SKKT: 


              Uprawianie turystyki

              Poznanie kraju, począwszy od własnego środowiska

              Propagowanie turystyki i krajoznawstwa wśród pozostałych uczniów  w szkole

              Wzmacnianie zdrowia i sprawności fizycznej drogą kontaktowania się z nieskażoną naturą

              Stwarzanie ścisłych związków z kulturą, w tym również z wartościami kulturowymi przyrody

              Uspołecznianie dzieci i młodzieży przez stwarzanie kontaktu z ludźmi, warsztatami i efektami ich pracy

              Umiłowanie piękna natury, kształtowanie zasad współżycia z przyrodą

              Popularyzowanie idei ochrony środowiska wśród turystów

              Zdrowotne walory wychowawcze dzieci przez ich aktywność w wycieczkach

         

                                                                     Opiekun  SKKT/PTTK nr 9

                                                                                         mgr Iwona Jankowiak

         

             RAJDY SKKT/ PTTK  nr 9

          2018/ 2019

          RAJD WALENTYNKOWY

        ,,SZLAKIEM POWSTANIA WIELKOPOLSKIEGO”

        POZNAŃ

         16 LUTEGO 2019

        Papugarnia - Ponad 80 wielobarwnych papug różnych gatunków można spotkać w Poznaniu podczas wizyty w papugarni.

        Blubry 6D –poznańskie legendy -To wyjątkowy magiczny labirynt, w którym poczuć można ducha dawnego Poznania. To miejsce w którym legendarne historie łączą się ze współczesnymi technologiami.

        Stary Rynek - główny plac miejski w Poznaniu wytyczony ok. 1253 roku jako centralne miejsce miasta lokacyjnego. Jest kwadratem o boku długości 141 metrów, a z każdej ze ścian wychodzą trzy ulice, z czego dwie skrajne z narożników.  Pod względem wielkości rynek staromiejski w Poznaniu jest trzecim w Polsce: po krakowskim i wrocławskim.  Od 1880 r. do 1955 r. przez Stary Rynek kursowały tramwaje.

        Poznański Ratusz -rozbudowano w XV wieku, a w latach 1504-08 przebudowano wnętrza. Wieża powstała na przełomie XV i XVI wieku. W 1536 roku w Poznaniu wybuchł wielki pożar, który strawił Rynek, w tym Ratusz. Gruntownej przebudowy Ratusza dokonano w latach 1550-60 wg projektu architekta Jana Baptysty di Quadro z Lugano. Wtedy to nabrał formy bardzo zbliżonej do obecnej. Dziś Ratusz w Poznaniu to prawdziwa perła renesansu. Z wieży ratuszowej codziennie o godzinie 12.00 odgrywany jest hejnał Poznania, podczas którego trykają się słynne poznańskie koziołki.

        Hotel Bazar -Bazar Poznański to jeden z najważniejszych symboli Poznania i Wielkopolski. Powstał w 1838 roku dzięki inicjatywie Karola Marcinkowskiego i powołanej przez niego spółce udziałowej, której celem była budowa hotelu przeznaczonego dla polskiej klienteli i sklepów dla polskich kupców. Hotel, któremu nadano nazwę "Bazar" powstał przy ulicy Nowej, obecnie Paderewskiego. Jego budowa zakończyła się w 1841 roku. Bazar szybko stał się centrum polskiego życia gospodarczego, politycznego i kulturalnego. Stanowił również najważniejszą ostoję polskości na terenie zaboru pruskiego. To w tym gmachu w 1871 roku ukonstytuowała się spółka akcyjna budowy Teatru Polskiego. Pod koniec XIX w. spółka dokupiła nieruchomość przy Alejach Marcinkowskiego, której przebudowę zakończono w 1901 roku. Historia Bazaru zawsze splatała się z historią Polski. 26 grudnia 1918 roku gościł tu Ignacy Jan Paderewski, którego przybycie do Poznania było impulsem do wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Odnowione w okresie międzywojennym pomieszczenia hotelowe nadal były miejscem ważnych narad, obchodów, wystaw, a także bali karnawałowych. Okres II wojny światowej okazał się katastrofalny dla losów Bazaru. Rzeczoznawcy ocenili zniszczenia na ponad 70%.

        Pomnik 15. Pułku Ułanów Poznańskich - pomnik autorstwa Mieczysława Lubelskiego i Adama Ballenstaedta odsłonięty 22 października 1927 r. przy ulicy Ludgardy w Poznaniu ku czci i chwale poległych ułanów i upamiętniający bojowe czyny 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Pomnik przedstawia ułana, który jako święty Jerzy, godzi lancą w smoka. We wrześniu 1939 r., zaraz po wkroczeniu wojsk niemieckich do miasta, okupanci z nienawiści do pułku, który w grudniu 1918 r. przyczynił się do oswobodzenia miasta, zburzyli statuę pomnika.

        zdjęcia z rajdu

         

        RAJD DO LUBONIA

        ,,SZLAKIEM STAREJ ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ”   

         

          24 LISTOPADA 2018

         

        Historia Lubonia jest nierozerwalnie związana z przemysłem. Podczas pasjonującej wyprawy w przeszłość na szlaku naszej wyprawy znalazły się:

        • Pochodząca - z 1907 roku ponad 300-metrowa monumentalna hala magazynowa, zaprojektowana przez Hansa Poelziga, twórcę słynnej Wieży Górnośląskiej, która stała w miejscu obecnej iglicy MTP.
        • Dawna fabryka drożdży, nawiązująca swą architekturą do średniowiecznych zamków, Szczególną atrakcję stanowił jedyny zachowany do dziś wysoki komin, ozdobiony misterną ceglaną dekoracją oraz żeliwna płyta, sygnowana datą 1903 r.a także czerpiące w swej stylistyce z secesji zakłady przetworów ziemniaczanych.

        Na szlaku znalazły się również miejsca związane z codziennym życiem Lubonia: zabytkowa szkoła, dworzec i osiedla robotnicze oraz Park Siewcy z charakterystycznym pomnikiem.

         

        zdjęcia z rajdu

        RAJD ,,ZŁOTA JESIEŃ W WPN”

          06 PAŹDZIERNIKA 2018

        Wielkopolski Park Narodowy jest jednym z najbardziej atrakcyjnych terenów położonych w pobliżu Poznania. Park leży ok. 15 km na południe od Poznania. Wielkopolski Park Narodowy doczekał się prawnego uznania w 1957 roku.

        W Parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej o łącznej powierzchni 260 ha. Chronią one rozmaite formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, a także związane z nimi zwierzęta. Ochroną objęto także 32 drzewa pomnikowe i 1 głaz narzutowy.
        Przez Park biegnie pięć znakowanych szlaków turystycznych o łącznej długości         85 km        . Szlakami tymi wyznaczono 7 tras wycieczkowych pozwalających na poznawanie nie tylko wartości przyrodniczych ale także kulturowych tego terenu.

        Punkt widokowy –wieża w Mosinie - 16,97 metrowa, drewniana wieża widokowa. Położona jest 140,5 m n.p.m. pomiędzy oczkami wodnymi - gliniankami, powstałymi w czasie eksploatacji iłów. Z góry roztacza się widok na obszar chroniony NATURA 2000, Wielkopolski Park Narodowy, Mosinę i Poznań.

        Osowa Góra - wzniesienie o wysokości 131,2 m n.p.m. w woj. wielkopolskim, na terenie miasta Mosina, najwyższe wzniesienie w obrębie Wielkopolskiego Parku Narodowego.

        zdjęcia z rajdu

        XVIII Powiatowy Rajd ,,Święto Pieczonej Pyry ”

                                                 LUSOWO - NIEPRUSZEWO

          

        22 WRZEŚNIA 2018

         

        Atrakcje na trasie rajdu:

        Jezioro Lusowskie – jezioro leżące na terenie Pojezierza Poznańskiego. Jezioro leży około 5 km na zachód od granic Poznania. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta, brzegi niemal bezleśne.

        Poziom lustra wody: 80 m

        Ryby: Szczupak pospolity, Okoń pospolity, Lin, Płoć, Karaś pospolity

        Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego - muzeum z siedzibą w Lusowie, gromadzące pamiątki związane z powstaniem wielkopolskim oraz generałem Józefem Dowborem-Muśnickim, mieszkającym w Lusowie w latach 1920-1937.

        Pałac w Lusowie  -Mimo znacznych nakładów poniesionych na rozbudowę pałacu, Lusowo nie pozostawało długo w posiadaniu von Palmów. Na początku XX w. odnotowana jest tu własność Królewskiej Komisji Osadniczej. Po I wojnie światowej majątek został rozparcelowany, a część z pałacem, zwaną wtedy Batorowo, kupił w 1920 r. gen. Józef Dowbor-Muśnicki (1867-1937) dowódca powstania wielkopolskiego i organizator Armii Wielkopolskiej. Zamieszkiwał tu do śmierci w 1937 r. i pochowany został na miejscowym cmentarzu. Po wojnie posiadłość przejęta została przez skarb państwa. Pałac znacznie dziś przebudowany, pozostaje obecnie w rękach prywatnych.

        Kościół św. Jadwigi Śląskiej i św. Jakuba Apostoła w Lusowie  -Neogotycki kościół zbudowany w latach 1913-1916 z wykorzystaniem fragmentów starszego, gotyckiego kościoła z XV w. Na zewnątrz kościoła od strony wschodniej umieszczone zostały płyty epitafijne z XIX i pocz. XX wieku (m.in. hr. Narcyza Olizara). Z kolei przy wejściu do kościoła od strony północnej znajduje się płyta epitafijna generała Józefa Dowbór Muśnickiego, drugiego dowódcy powstania wielkopolskiego 1918-1919.

        gen. Józef Dowbor-Muśnicki  -Jego grób na lusowskim cmentarzu jest otoczony troskliwą opieką. Umieszczono na nim odznaki korpusu Dowborczyków i Armii Wielkopolskiej, a także urny z ziemią z Katynia i Palmir, gdzie zginęły córki generała. W 2005 r. do tego grobu złożono czaszkę córki - porucznik Janiny Lewandowskiej, jedynej kobiety zamordowanej w Katyniu.

        Jezioro Niepruszewskie - położone jest na terenach gmin Buk i Dopiewo. Akwen jest typowym jeziorem rynnowym zasilanym wodami Samicy Stęszewskiej. Jego długość wynosi niespełna 5 kilometrów, a szerokość dochodzi do 700 metrów. Jezioro o powierzchni 242 ha należy do płytkich zbiorników, a jego maksymalna głębokość wynosi 5,2 metra. Jezioro Niepruszewskie to także akwen wędkarski. W jego wodach występują następujące gatunki ryb: amur, karaś, karp, krąp, leszcz, lin, płoć, ukleja, wzdręga, okoń, jazgarz, sandacz, szczupak oraz węgorz.

        zdjęcia z rajdu

                      RAJDY  SKKT/PTTK nr 9 


                    w roku szkolnym 2017/2018

         

         

        RAJD DO CZMOŃCA –,,BOBROWY SZLAK”,

        WYCIECZKA DREZYNAMI DO OSOWEJ GÓRY

                                  

                                               

        21 KWIETNIA 2018                          

        Ścieżka ,,Bobrowy szlak” rozpoczyna się we wsi Czmoniec przy drodze biegnącej ze Świątnik do Niesłabina i biegnie przez kompleksy leśne, obszary łąk nadrzecznych z szypułkowymi dębami, skąd rozciąga się niepowtarzalny widok na występujące tam starorzecze Warty, oraz jej naturalne rozlewisko. Spacerując zauważyć możemy ślady aktywności bobrów: ogryzione i powalone drzewa oraz nory. Ścieżka posiada 9 tablic informacyjnych, na których umieszczone są wiadomości o najciekawszych elementach krajobrazu jakie można zaobserwować podczas jej przemierzania. Na trasie znajduje się     14-metrowa wieża widokowa.

        Wyprawa Drezynami

        “Z prawej i z lewej cudna kraina,
        tutaj wyżyna a tu równina,
        rośnie roślina, kwili ptaszyna i… jedzie drezyna (…)
        I tylko torów trzeba kawałek,
        żeby marzenia spełnić nieśmiałe”

        Mosińska Kolej Drezynowa funkcjonuje od 2013 roku i jest inicjatywą Marii Stachowiak i jej córki, którym kiedyś zamarzyły się właśnie drezyny… Pełna trasa mosińskiej drezyny (teraz kończąca się przed stacją w Puszczykówku ) to: Mosina Pożegowo – Puszczykówko i Mosina Pożegowo – Osowa Góra – Mosina Pożegowo. Nazwa stacji to pierwotnie Ludwikowo (wówczas było to uzdrowisko), a pociąg jeździł na trasie regularnie od 1912 roku i był czas, kiedy kursował bardzo często, zwłaszcza w dni świąteczne – mnóstwo ludzi przyjeżdżało na wycieczki do lasu i nad jezioro Góreckie, gdzie istniała plaża i możliwość kąpieli. Po utworzeniu Wielkopolskiego Parku Narodowego kąpielisko zostało zamknięte, a trasa stopniowo przestawała być popularna. Wreszcie w 1999 roku kolejka przestała funkcjonować, a budynki na stacji Osowa Góra i tory – coraz bardziej niszczeć. Dopiero prywatna inicjatywa Mosińskiej Kolei Drezynowej wskrzesiła ten szlak na nowo, a gmina Mosina zyskała jedną z ciekawszych atrakcji, w dodatku dostępnych tylko w kilku miejscach w Polsce.

        zdjęcia z rajdu

        RAJD DO GOŁUCHOWA

                                 

        3 LUTEGO 2018                          

        Na obszarze Gołuchowa znajduje się wspaniały zabytkowy, śliczny zamek z basztami, stanowiący Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu. Dzieje zamku, związane ze znakomitymi rodami Wielkopolski - Leszczyńskich, Działyńskich, a w końcu Czartoryskich, wpisane zostały na trwałe do historii i kultury polskiej.

        Park w Gołuchowie

        Piękny, a przy tym ogromy park angielski zaprojektowany przez Adama Kubaszewskiego dla Działyńskich, otaczający gołuchowską posiadłość. Zabytkowy Park poza cennym starodrzewem, kryje wiele ciekawych atrakcji. Największą, jest Pokazowa Zagroda Zwierząt m.in. z żubrami i konikami polskimi, ale czeka tu również ciekawe Muzeum Leśnictwa.

         

         

        zdjęcia

         

        RAJD MIKOŁAJKOWY DO POZNANIA

                                                         9 GRUDNIA 2017

        ZWIEDZILIŚMY:

         

        • Palmiarnię

         

        Palmiarnia Poznańska to największa w kraju i jedna z największych w Europie ekspozycji egzotycznych roślin i ryb. W pawilonach zebrano ponad 1100 gatunków roślin i 170 gatunków ryb. Zwiedzający odbywa podróż po strefach klimatu śródziemnomorskiego, subtropikalnego, tropiku, sawann, umiarkowanego.

         

        • Cytadelę

         

        W 2008 uznana została przez prezydenta RP, w ramach historycznego zespołu miasta Poznania, jako pomnik historii.

        W lutym 1945 roku Cytadela była ostatnim punktem niemieckiego oporu w stolicy Wielkopolski. To, że fort nie dotrwał do naszych czasów, jest zasługą nie tylko toczących się tu walk, ale przede wszystkim powojennych prac rozbiórkowych. Choć Fort Winiary powstał już w pierwszej połowie XIX wieku, to jego znaczenie militarne wzrosło dopiero po ponad stu latach - pod koniec II wojny światowej. W drugiej połowie lutego 1945 roku na Wzgórzu Winiarskim broniła się kilkutysięczna załoga niemieckiej Festung Posen. Niemcy przygotowali fort doraźnie do obrony - ustawili pola minowe, wykopali okopy i wykonali liczne stanowiska strzeleckie na wałach i w największych grobowcach na cmentarzach.

         

        • Pomnik Armii „Poznań”

         

         Pomnik ku czci bohaterów Armii „Poznań”, Pomnik przedstawia przeciwstawione sobie bryły: 5 smukłych elementów skierowanych ku górze symbolizuje polskie bagnety, opierające się pancernym siłom niemieckim, przedstawionym jako 4 pochylone, szare słupy. Na ścianach umieszczono nazwy pól bitewnych Armii, nazwy jednostek, wchodzących w skład Armii "Poznań" i nazwiska kilkudziesięciu oficerów i żołnierzy, reprezentujące wszystkich poległych w walce. W środku symbolicznego mauzoleum znajduje się wyrzeźbiony krzyż Virtuti Militari, najwyższy polski order wojenny. Na pomniku znajdują się również słowa wzięte z książki generała Kutrzeby: "Starali się wykonać niewykonalny w 1939 roku obowiązek - obronę Polski".

         

        • Muzeum Uzbrojenia

         

        Muzeum Uzbrojenia to muzeum wojskowe, zlokalizowane w parku Cytadela zajmującym pozostałości Fortu Winiary, oddział Wielkopolskiego Muzeum Walk Niepodległościowych przy al. Armii Poznań w Poznaniu.

        Muzeum zlokalizowane jest w pozostałościach Fortu Winiary z XIX wieku, wchodzącego w skład umocnień Twierdzy Poznań, zniszczonego częściowo w 1945 w czasie zdobywania miasta przez oddziały Armii Czerwonej i mieszkańców miasta. Muzeum założone zostało w latach 60. XX wieku w dawnym laboratorium artyleryjskim (Spezial-Kriegs-Laboratorium) i

        W oryginalnie zachowanym wnętrzu schronu znajduje się ekspozycja militariów, dokumentów, zdjęć poświęconych walkom o Festung Posen w lutym 1945 roku oraz udziałowi w nich mieszkańców Poznania tzw. cytadelowców.

        Obejrzeć tu można różnego typu uzbrojenie radzieckie i niemieckie m.in. komplet karabinów samopowtarzalnych systemu Mauser i Walther, ciekawie eksponowaną - wraz ze skrzynkami - amunicję artyleryjską, a także zbiór broni i amunicji zebranej na terenie Cytadeli podczas budowy parku.

        Największą atrakcję tutejszej stałej ekspozycji stanowi plenerowy park sprzętu wojskowego z kilkunastoma pojazdami wojskowymi, 9 samolotami i 2 helikopterami, 5 czołgami,

         

        • Kryptę Zasłużonych Wielkopolan i Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan

         

        Od strony północnej do Poznańskiego Starego Miasta przylega Wzgórze św. Wojciecha – jedno z najważniejszych miejsc pamięci narodowej. W jego skład wchodzą: kościół św. Wojciecha (I połowa XV wieku) z Kryptą Zasłużonych Wielkopolan, kościół św. Józefa i klasztor Karmelitów Bosych (XVII wiek), Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan (najstarsza Poznańska nekropolia, założona w 1810 roku) oraz monumentalny pomnik Armii „Poznań” (1982 rok). Usytuowanie w bliskim sąsiedztwie tych miejsc kultu, pamięci i hołdu nadaje Wzgórzu św. Wojciecha szczególny, niepowtarzalny charakter.

         

        Krypta zasłużonych przy kościele pw. Św. Wojciecha w Poznaniu powstała w roku 1923 z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Bogusława Kościelskiego na wzór Skałki w Krakowie. Zaczęto wówczas przenosić do kościoła prochy zasłużonych Wielkopolan. W samym kościele, w nawie południowej znajduje się sarkofag Karola Marcinkowskiego - XIX-wiecznego lekarza i społecznika. W kaplicy Św. Antoniego można przeczytać epitafia osób spoczywających w Krypcie Zasłużonych znajdującej się pod kościołem. Umieszczono tam prochy: Józefa Wybickiego - twórcy Hymnu Polskiego, Antoniego Kosińskiego - współtwórcy Legionów Dąbrowskiego, Heliodora Święcickiego - założyciela i pierwszego rektora Uniwersytetu Poznańskiego, Feliksa Nowowiejskiego - kompozytora, twórcy melodii Roty, Tadeusza Szeligowskiego - kompozytora oraz serce gen. Jana Henryka Dąbrowskiego.

        Inni sławni poznaniacy spoczywają na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan, który znajduje się przy kościele karmelitów bosych, stojącym naprzeciw kościoła Św. Wojciecha.

        Cmentarz znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie Cytadeli poważnie ucierpiał podczas walk w 1945. Wówczas pochowano tu również część poległych żołnierzy. W 1948 postanowiono, że stary cmentarz stanie się miejscem spoczynku zasłużonych Wielkopolan.

         

         

         

        zdjęcia

         

                  ZŁOTA JESIEŃ W WPN

                                  21 PAŹDZIERNIKA 2017

                                  

        Wielkopolski Park Narodowy jest jednym z najbardziej atrakcyjnych terenów położonych w pobliżu Poznania. W Parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej. Chronią one rozmaite formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, a także związane z nimi zwierzęta. Ochroną objęto także 32 drzewa pomnikowe i 1 głaz narzutowy.

        Przez Park biegnie pięć znakowanych szlaków turystycznych. Szlakami tymi wyznaczono 7 tras wycieczkowych pozwalających na poznawanie nie tylko wartości przyrodniczych ale także kulturowych tego terenu.

        W tym roku maszerując szlakami parku odwiedziliśmy mogiły powstańców z 1848 roku.

         

        Dla ciekawskich

         

        Rok 1848. Schyłek istnienia Wielkiego Księstwa Poznańskiego. W rozległych podpoznańskich lasach, będących dziś obszarem Wielkopolskiego Parku Narodowego, ukrywają się ostatni Powstańcy Wielkopolscy, którzy nie złożyli broni po podpisaniu ugody w Jarosławcu i przetrwali likwidowanie kolejnych obozów powstańczych przez Prusaków. Dowodzi nimi Franciszek Maciejowski, syn dzierżawcy probostwa w pobliskich Wirach. Znający doskonale okolicę dowódca prowadzi swój oddział spod Rogalina do folwarku Pauliny z Działyńskich Dzieduszyckiej w Wirach, omijając po drodze niemieckie gospodarstwa oraz wojska. Niestety zmęczeni kosynierzy i strzelcy stają w pewnym momencie naprzeciw pruskiej konnicy. W potyczce ginie kilku powstańców, reszcie udaje się odeprzeć atakujących kawalerzystów i zbiec w leśne ostępy.....
        Polegli powstańcy zostali pochowani w leśnych mogiłach.

         

         

        zdjęcia

         

         XVII Powiatowy Rajd ,,Święto Pieczonej Pyry ”

                                                         LUSOWO - NIEPRUSZEWO

         

        23 WRZEŚNIA 2017

         

         

        Tradycją naszych rajdów do Niepruszewa jest start z Lusowa i odwiedzenie miejsc związanych z generałem Józefem Dowborem-Muśnickim.

        Odwiedzamy cmentarz w Lusowie, na którym spoczywa od 1937 r. generał Józef Dowbór-Muśnicki- dowódca Powstania Wielkopolskiego. Idziemy do poniemieckiego pałacu, gdzie generał mieszkał w latach 1919-1937.

        Zatrzymujemy się przy pomniku generała . Pomnik odsłonięto 29 grudnia 2015 r. Autorem monumentu stojącego przy miejscowej szkole podstawowej był Robert Sobociński. Pomnik o prostej formie (postać w mundurze na cokole) zbudowano dzięki staraniom lusowskiego Towarzystwa Pamięci Generała Józefa Dowbora-Muśnickiego.

        Przechodzimy obok Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego - muzeum gromadzi pamiątki związane z powstaniem wielkopolskim oraz generałem Józefem Dowborem-Muśnickim.

         

         

        zdjęcia

         

         

        RAJDY  SKKT/PTTK nr 9 

                         w roku szkolnym 2016/2017

         

        IMPREZA TURYSTYCZNA

         

         

         Powiatowy Rajd ,,Święto Pieczonej Pyry ”

         

                                                              NIEPRUSZEWO

        Powiatowy Rajd do Niepruszewa ,,Święto pieczonej pyry”

        17 września 2016

         

                              Lusowo  - Wieś leży nad brzegiem Jeziora Lusowskiego. 1155 mieszkańców (2007). Pierwsze wzmianki o Lusowie – akt nadania Lusowa kapitule poznańskiej sygnowany przez księcia Mieszka Starego – pochodzą z 1145 r. W 1288 r. staraniem biskupa Gerbicza powstała we wsi parafia rzymskokatolicka. W rękach biskupich Lusowo pozostawało aż do końca XVIII w.

        Tradycja wywodzi nazwę wsi od imienia Lusy - to znaczy rączy, zwinny - i wiąże ją z konnicą odpierającą ataki wroga zagrażającego Poznaniowi od zachodu. Trudno dziś powiedzieć, ile jest prawdy w tej ludowej etymologii. Więcej zaufania budzą natomiast informacje zawarte w "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego" z roku 1884, gdzie zanotowano, iż Lusowo było starożytną osadą słowiańską z zabudowaniami palowo-nadwodnymi. Potwierdzają te informacje wykopaliska prowadzone w 1959 roku na północnym stoku Jeziora Lusowskiego, na terenach należących do Bolesława Tadeuszyka, Romana Okupniaka i przy świetlicy lusowskiej Archeolodzy znaleźli tam urny, szczątki naczyń i narzędzi oraz pierścień z brązu datowane na XII wiek.

                             Józef Dowbor Muśnicki urodził się 25 października 1867 roku w Grabowie w ziemi sandomierskiej, z ojca Romana i matki Antoniny z Wierzbickich . Ochrzczony był w parafii Góry Wysokie.

        Pochodził z patriotycznego rodu, w którym wszystko co polskie stanowiło najwyższą wartość. Tej idei Dowbor pozostał wierny na zawsze.

        Po przejściu w stan spoczynku generał na stałe zamieszkał w Lusowie (d. Batorowo) i pracował w swoim majątku. Z wywiadów przeprowadzonych z jego byłymi pracownikami dowiadujemy się, że generał był dobrym gospodarzem i pracodawcą. Systematycznie wypłacał należności swoim pracownikom, a za dobrą robotę dodatkowo wynagradzał. O Dowborze jego pracownicy nigdy źle nie mówili. Żona jednego z pracowników przez wiele powojennych lat pomagała miejscowym harcerzom dbać o grób generała

                            Niepruszewo -Przed I wojną światową tutejszy majątek (wraz z Otuszem ok. 1428 ha, w tym 132 ha lasów) należał do książąt von Reuss. Znajdują się tutaj dwie zabytkowe budowle, kościół parafialny oraz pałac.

        Główna droga wsi nosi nazwę ul. Starowiejskiej. Stoją przy niej przebudowane dawne czworaki z w. XIX/XX (w tym jeden z piętrowymi ryzalitami po bokach). Niepruszewo jest dzisiaj największą wsią gminy Buk, a liczba mieszkańców wynosi blisko 1300.

                             Jezioro Niepruszewskie o pow. 242 ha i głębokości ok. 5 m. jest typowym jeziorem rynnowym. Długie na 4900 m.  i szerokie w najszerszym miejscu na 700 m. jest bogatym źródłem wielu gatunków ryb. Dno zbiornika jest nierówne, z basenami głęboczków przedzielonych progami. Leży w długiej rynnie polodowcowej, która pod Kalwami (2 km na północ od Niepruszewa) została zatarasowana przez pagórek kemowy 100 m n.p.m. (22 m ponad taflę wody). W związku z tym przebiega tamtędy dział wodny: z pagórka spływa na północ rzeka Sama, a na południe – Samica Stęszewska, uchodząca do Warty pod Rogalinkiem.

         

         

        zdjęcia

         Rajd "Jesienne łazęgowanie po WPN"

        Wielkopolski Park Narodowy

         

         

         

        1. WPN został utworzony na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1957,
        2. Symbolem WPN jest
        3. Ustanowiło wokół parku strefę ochronną (tzw. otulinę),
        4. 18 obszarów ochrony  ścisłej ( Bagno Dębienko, Suche Zbocza, Jezioro Góreckie, Pod Dziadem, Jezioro Kociołek, Zalewy nadwarciańskie,
        5.  Do Jezior prowadzi droga zwana Greiserówką.
        6. Inicjatorem utworzenia parku już przed wojną był Adam Wodziczko
        7. 5 znakowanych szlaków ( zielony, czerwony, niebieski, żółty, czarny) o łącznej długości 85 km W celu lepszego poznania walorów przyrodniczych i kulturowych WPN, szlakami tymi wyznaczono kilka tras wycieczkowych.
        8. Najbogatsza jest fauna bezkręgowców, wśród których najliczniej reprezentowane są owady - ponad 3 tys. gatunków. Lasy obfitują w chrząszcze. Są wśród nich gatunki chronione takie jak jelonek rogacz, kozioróg dębosz, ale także pospolite, uszkadzające drzewa m.in. sosnę - cetyniec większy, cetyniec mniejszy, przypłaszczek granatek oraz drwalnik paskowany. Miejsce suche i ciepłe zasiedlają owady prostoskrzydłe, takie jak pasikonik zielony czy świerszcz polny oraz błonkoskrzydłe, do których należą m.in. mrówka rudnica.
        9. Centrum Edukacji Ekologicznej znajduje się w pałacu w Jeziorach Zajmuje się szeroko rozumiana edukacja ekologiczną prowadząc Leśną szkołę
        10. Ochroną objęto także 32 drzewa pomnikowe i 1 głaz narzutowy. Pomnik przyrody to Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody ożywionej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.

        Pomnik przyrody – termin ten został wprowadzony przez Aleksandra von Humboldta niemieckiego przyrodnika i podróżnika,

        na przełomie XVIII i XIX wieku,  niemiecki przyrodnik i podróżnik,

        1. Pomnik Przyrody nieożywionej Głaz Leśników
        2. Bogaty jest także świat pajęczaków. Z bardziej interesujących gatunków stwierdzono tutaj występowanie tygrzyka paskowanego, największego w Polsce przedstawiciela rodziny krzyżakowatych oraz pająka topika - jedynego w kraju gatunku spędzającego całe życie pod wodą.
        3.  Na terenie WPN wystepuje ponad 40 gatunkow ssakow kuna leśna, borsuk i lis. Rozległe lasy stanowią ostoję dla licznych jeleni, saren i dzików. 
        4.  Ryby reprezentowane są przez ok. 26 gatunków. W Warcie swoje stale tarliska mają m. in. szczupak, certa, boleń. W jeziorach występują licznie okonie, leszcze, liny, szczupaki oraz węgorze
        5.  Występuje tutaj 5 gatunków gadów: miedzianka gniewosz, zaskroniec, beznoga jaszczurka padalec, jaszczurka zwinka i jaszczurka żyworodna. Wszystkie wymienione gatunki gadów podlegają ochronie gatunkowej. Ochrona gatunkowa jest w Polsce jedną z form ochrony przyrody. Ochrona gatunkowa na celu ma zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących roślin, grzybów i zwierząt oraz ich siedlisk, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej. Ochrona ta dotyczy gatunków rzadko występujących, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych.
        6. Przedmiotem ochrony w WPN są formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, a także związane z nimi zwierzęta.
        1. kształtowanie terenów Parku jest ściśle związane z działalnością lądolodu, głównie w okresie 70 - 10 tysięcy lat temu (tzw. zlodowacenie bałtyckie). Wówczas to w wyniku zróżnicowanych procesów geomorfologicznych wytworzyły się dzisiejsze formy krajobrazu. Największą powierzchnię zajmuje wysoczyzna morenowa zbudowana z glin, piasków i żwirów zwałowych, a jej najwyższe wzniesienie - Osowa Góra wynosi 132 m n.p.m. Obszar wysoczyzny rozcinają wyżłobione przez lądolód bruzdy, tzw. rynny. W rynnach tych znajdują się liczne jeziora: Łódzko-Dymaczewskie, Witobelskie, Góreckie, Rosnowskie, Chomęcickie, Budzyńskie, Jarosławieckie, Kociołek, Skrzynka, Lipno, Wielkowiejskie i Trzcielińskie. Za najpiękniejsze uchodzi ozdobione dwoma wyspami Jezioro Góreckie. W południowej części Parku obszar wysoczyzny graniczy z Pradoliną Warszawsko-Berlińską, którą wyrzeźbiły niegdyś wody topniejącego lodowca (przebiega tędy Kanał Mosiński). W części wschodniej od wysoczyzny odcina się Przełomowa Dolina Warty.

        Do innych form terenowych należą owalne w zarysie pagórki - kemy oraz przypominające nasypy kolejowe wzniesienia - ozy. Na terenie Parku znajduje się część najdłuższego w Polsce Ozu Bukowsko - Mosińskiego (37 km długości). Pamiątkę minionej epoki stanowią także głazy narzutowe. Największy z nich tzw. Głaz Leśników, został objęty ochroną jako pomnik przyrody.

        1. najwyższe wzniesienie Osowa Góra dochodzi do 132 m n.p.m.),
        2. Z 12 jeziorami polodowcowymi, m.in.: Budzyńskie, Góreckie (z 2 wyspami), Skrzynka, Kociołek.
        3. Prawie wszystkie jeziora Parku są bogatymi w substancje mineralne jeziorami eutroficznymi. Występują w nich różnorodne zbiorowiska roślin wodnych i bagiennych. Najdalej od brzegu rozwijają się rośliny całkowicie zanurzone, np.: wywłócznik kłosowy, rogatek sztywny, wiele gatunków rdestnic. Bliżej brzegów znajdują się zbiorowiska roślin o liściach pływających, do których zaliczany jest zespół lilii wodnych z grążelem żółtym i grzybieniem białym. Brzegi jezior zajmują szuwary, złożone m.in. z takich gatunków, jak: oczeret jeziorny, pałka wąskolistna i szerokolistna, trzcina pospolita oraz tatarak zwyczajny. Odmienna roślinność występuje nad jeziorem Skrzynka, jedynym w Parku jeziorem dystroficznym (ubogim w składniki mineralne). Skupiają się tutaj zbiorowiska torfowców, które gęstym kożuchem wkraczają na taflę jeziora, powodując jego zarastanie. W parku spotyka się także łąki, z których do najpiękniejszych należą barwne łąki trzęślicowe.
        4. Przewiduje się, że do końca wieku sosna przestanie być gatunkiem dominującym. Stopniowo też usuwa się gatunki obce, wprowadzone w XIX i XX w., jak: dąb czerwony, sosna Banksa, sosna wejmutka, Główny element flory stanowią gatunki eurosyberyjskie, m.in. sosna zwyczajna (jej udział w lasach wynosi 70%) oraz gatunki środkowoeuropejskie, np.: dąb szypułkowy, grab pospolity,
        5. Wysoczyznę rozcinają wyżłobione przez lodowiec rynny, w których znajdują się liczne jeziora: Łódzko-Dymaczewskie, Witobelskie, Góreckie, Rosnowsko- Chomęcickie, Budzyńskie, Kociołek i inne. Za najpiękniejsze uchodzi ozdobione dwoma wyspami Jez. Góreckie. Pamiątkę minionej epoki stanowią duże głazy narzutowe. Największy z nich tzw. Głaz Leśników, został objęty ochroną jako pomnik przyrody.
        6. Wielkopolski Park Narodowy został utworzony w celu ochrony bogatej polodowcowej rzeźby terenu oraz urozmaiconych zespołów roślinnych i licznych gatunków zwierząt
        7. Obecnie trwają prace nad przywróceniem lasom Parku jak najbardziej naturalnego charakteru.

         

         

        zdjęcia

         

        Rajd Mikołajkowy Szlakiem Powstania Wielkopolskiego

        3 grudnia 2016

         

        Bagna Średzkie-

        „obszar wodno – błotny”, który dzięki swym unikalnym dla ptactwa wodnego warunkom trafił na listę tzw. Obszarów Chronionego Krajobrazu, pod nazwą „Bagna Średzkie”. Jest to obszar o pow. 120 ha obejmujący dolny bieg Strugi Średzkiej skupiony wokół głównego nurtu tej rzeczki oraz torfowiskowych rozlewisk. Średnia szerokość obszaru to 300 metrów.

        Koszuty

        Miejscowość zawdzięcza swoją nazwę „koszutom”, czyli jeleniom zamieszkującym rozległe lasy, które niegdyś porastały te tereny.

        Dwór w Koszutach uchodził za zabytek z 1567 roku bądź z XVI i XVII wieku. Gloger przytaczał notatkę z drugiej ręki, według której przy remoncie dworu w 1902 roku odkryto belkę z datą 1567.

        W roku 1737 właścicielką została Teofila z Działyńskich Szołdrska – Potulicka, starościna łęczycka, zwana „Białą Damą” z Kórnika, a trzy lata później, Józef Strzelecki.

        Dwór w Koszutach jest otoczony pięknym parkiem krajobrazowym z początku XIX wieku. Odtworzenie parku w tej postaci było możliwe dzięki mapie z 1830 roku „zestawionej przez Heinemanna, na podstawie pomiarów Raczkowskiego z 1827 roku” i innych źródeł np. dzięki przekazom ustnym mieszkańców Koszut, przekazywanym z pokolenia na pokolenie.

        Kórnik

        Kórnik to miasto położone nad Jeziorem Kórnickim. Kórnik prawa miejskie otrzymał w XV wieku. Przez długi czas był miastem prywatnym. Należał do Górków, Działyńskich i Zamoyskich. Mieszkańcy Kórnika licznie uczestniczyli w zrywach powstańczych oraz w walkach podczas obu wojen światowych. O dominacji Kórnika w zespole Kórnik – Bnin zadecydowała lokalizacja rezydencji zamkowej Górków w I połowie XVI wieku. Pierwotnie wznosił się tu zamek średniowieczny, wielokrotnie przebudowywany i modernizowany. Dzisiejszy wygląd pochodzi z połowy wieku XIX. W zamku kórnickim mieści się biblioteka PAN z bardzo cennymi zbiorami, unikatowymi w skali kraju. Sam zamek jako Muzeum Wnętrz jest filią Muzeum Narodowego w Poznaniu. Gromadzi zbiory sztuki malarskiej, rzeźby, wyroby rzemiosła artystycznego, militaria oraz trofea myśliwskie i kolekcję etnograficzną z Australii, Polinezji i Madagaskaru. Zamek otacza Kórnickie Arboretum, należące do największych i najbogatszych w Polsce. Na powierzchni około 30 ha zgromadzono ponad 3 tysiące gatunków różnych drzew i krzewów. Atrakcją w porze kwitnienia są wielkie krzewi azalii. Zamek ma swoją atrakcję. Jest nią słynna Biała Dama – duch Teofili z Działyńskich. Nieopodal na półwyspie Jeziora Bnińskiego znajduje się stanowisko archeologiczne. Grodzisko datowane jest na X-XIII wiek. W Kórniku znajdują się ponadto oficyny zamkowe z XVIII wieku oraz położony na południe od zamku zespół zabudowań folwarcznych – tzw. Prowent. Tutaj urodziła się noblistka Wisława Szymborska. W rynku wznosi się ciekawy architektonicznie ratusz, a obok uwagę zwraca kościół Wszystkich Świętych, z cennymi nagrobkami dawnych właścicieli Kórnika.

         

         

        zdjęcia

        RAJDY  SKKT/PTTK nr 9 

        w roku szkolnym 2015/2016

         

        IMPREZA TURYSTYCZNA

         

         Powiatowy Rajd ,,Święto Pieczonej Pyry ”

         

                                                                 LUSOWO -NIEPRUSZEWO

        Ciekawostki !

         Ÿ  Lusowo  - Dziś Lusowo jest jednym z ważniejszych miejsc pamięci o powstaniu wielkopolskim i jego dowódcy. Postać generała Józefa Dowbora -Muśnickiego uczczono pamiątkową tablicą wmurowaną w ścianę miejscowego kościoła pw. św. Jadwigi Śląskiej i św. Jakuba Apostoła. Jego grób na lusowskim cmentarzu jest otoczony troskliwą opieką. Umieszczono na nim odznaki korpusu Dowborczyków i Armii Wielkopolskiej, a także urny z ziemią z Katynia i Palmir, gdzie zginęły córki generała. W 2005 r. do tego grobu złożono czaszkę córki - porucznik Janiny Lewandowskiej, jedynej kobiety zamordowanej w Katyniu.

        Ÿ  Jezioro Lusowskie -Warto podkreślić, że ciekawe przyrodniczo położenie Jeziora Lusowskiego sprzyja wędkowaniu (występują tu takie gatunki ryb, jak: leszcz, szczupak, okoń, lin, płoć, karaś, wzdręga i tołpyga) Ponadto, Jezioro Lusowskie i rynna rzeki Samy to 1.010 hektarowy Obszar Chronionego Krajobrazu. Jego najważniejsze cechy, to:

        - duża ilość zbiorników wodnyc

        - występowanie torfów, iłów, piasków i żwirów

        - duże walory przyrodnicze (608 gatunków rzadkich roślin, w tym 47 chronionych)

         

        Ÿ  Niepruszewo -Przed I wojną światową tutejszy majątek (wraz z Otuszem ok. 1428 ha, w tym 132 ha lasów) należał do książąt von Reuss. Znajdują się tutaj dwie zabytkowe budowle, kościół parafialny oraz pałac. Główna droga wsi nosi nazwę ul. Starowiejskiej. Stoją przy niej przebudowane dawne czworaki z w. XIX/XX (w tym jeden z  piętrowymi ryzalitami po bokach). Niepruszewo jest dzisiaj największą wsią gminy Buk, a liczba mieszkańców wynosi blisko1300.

        Ÿ  Jezioro Niepruszewskie o pow. 242 ha i głębokości ok. 5 m. jest typowym jeziorem rynnowym. Długie na 4900 m.  i szerokie w najszerszym miejscu na 700 m. jest bogatym źródłem wielu gatunków ryb. Dno zbiornika jest nierówne, z basenami głęboczków przedzielonych progami. Leży w długiej rynnie polodowcowej, która pod Kalwami (2 km na północ od Niepruszewa) została zatarasowana przez pagórek kemowy 100 m n.p.m. (22 m ponad taflę wody). W związku z tym przebiega tamtędy dział wodny: z pagórka spływa na północ rzeka Sama, a na południe – Samica Stęszewska, uchodząca do Warty pod Rogalinkiem.

         

         

         

          Rajd  ,, Śladami hr. A.Cieszkowskiego”

         

         

        Uroczyste wręczenie legitymacji nowym członkom SKKT/PTTK nr 9

          LUBOŃ

         Ciekawostki !

        Miasto Luboń powstało w 1954 roku w wyniku połączenia trzech wsi: Lubonia, Żabikowa i Lasku, których dzieje nie zostały jeszcze opisane. Nazwa Luboń pojawiła się w dokumentach źródłowych już na początku XIV wieku, a od tego czasu można znaleźć jej różne formy, jak na przykład: Lubome (1316), Lubom (1409), Lubonya (1443), Lubon (1508), Luboń (1655), w Luboni (1712).

        August Cieszkowski herbu Dołęga (ur. 12 września 1814 w Suchej, zm. 12 marca 1894 w Poznaniu) – polski ziemianin, hrabia, ekonomista, działacz i myśliciel społeczny i polityczny, filozof mesjanistyczny, jeden z założycieli Ligi Narodowej Polskiej, współtwórca i prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

        • Wyższa Szkoła Rolnicza im. Haliny – dawna szkoła wyższa, założona przez Augusta Cieszkowskiego we wsi Żabikowo, która rozpoczęła swoją działalność 21 listopada 1870 roku i była wówczas jedyną wyższą uczelnią na ziemiach polskich pod zaborem pruskim. Dzięki kadrze oraz dorobkowi naukowemu i dydaktycznemu Wyższej Szkoły Rolniczej w Żabikowie powołany został Wydział Rolniczo-Leśny - jeden z pierwszych wydziałów, utworzonej w 1919 roku w Poznaniu, Wszechnicy Piastowskiej, przemianowanej rok później na Uniwersytet Poznański. Oprócz Augusta Cieszkowskiego - inicjatora i fundatora szkoły, związani byli z nią między innymi: Władysław Niegolewski i Roman May. Obecnie zabytkowy budynek dawnej uczelni leży na terenie miasta Luboń, w części zwanej Starym Luboniem.Starania o utworzenie szkoły rolniczej na ziemiach polskich Cieszkowski rozpoczął w podpoznańskiej Wierzenicy, gdzie posiadał liczne majątki ziemskie. Gdy nie uzyskał zgody od władz pruskich na utworzenie szkoły, przeniósł swoją inicjatywę do Żabikowa, oddając w bezpłatną dzierżawę posiadane tam grunty na potrzebę powołania szkoły rolniczej. Zastrzegł, że ma ona nosić imię Haliny, jego zmarłej żony. Szkoła rozpoczęła pracę 21 listopada 1870 roku i poprzez siedmioletnią działalność przyczyniła się do podwyższenia poziomu rolnictwa na ziemiach wielkopolskich, a także wykształciła absolwentów przygotowanych do prowadzenia nowoczesnych gospodarstw rolnych.
        • Szkoła Podstawowa nr 2  im.Augusta Cieszkowskiego
        • Platan - Wszystkie platany to duże drzewa o rozłożystych koronach. Ich charakterystyczną cechą jest łuszcząca się w postaci cienkich tarczek kora. Liście 5-klapowe, podobne do liści klonu. Kwiaty niepozorne. Owoce tworzą kuliste owocostany, które na długich szypułkach długo przez zimę utrzymują się na drzewach.

         

         

         

          Rajd ,,Szlakiem Niepodległości”

        POZNAŃ

         

        Ciekawostki !

        • Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan – najstarszy poznański cmentarz powstał w 1810 roku. Rangę cmentarza zasłużonych uzyskał w 1948r. Na cmentarzu znajdują się groby byłych prezydentów miasta Poznania m.in. Cyryla Ratajskiego, grób pierwszego dowódcy Powstania Wielkopolskiego Stanisława Taczaka
        • Kościół św. Wojciecha- wnętrze trójnawowe. W nawie głównej i północnej sklepienie gwieździsta zaś w południowej siatkowe. W prezbiterium znajduje się ołtarz szafkowy z rzeźba przedstawiającą wniebowzięcie pochodzące z XVI wieku. W nawie północnej, w późnorenesansowym ołtarzu umieszczono obraz przedstawiający Anioła Stróża z 1630. Na zachodniej ścianie –kilka portretów trumiennych oraz blach herbowych należących w dużej części do rodu Naramowickich a pochodzących z XVII i XVIII wieku. Wejście do kaplicy św. Antoniego zamyka kuta, żelazna krata z pierwszej połowy XVII wieku wykonana w stylu renesansowym.
        • Poznańska Skałka – krypta Zasłużonych Wielkopolan powstała w roku 1923 z inicjatywy proboszcza ks. Bogusława Kościelskiego na wzór Skałki w Krakowie. Znajdują się tu prochy m.in. : Józefa Wybickiego, serce gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, Heliodora Święcickiego, Feliksa Nowowiejskiego
        • Pomnik Armii ,,Poznań”- poświęcony Armii Poznań, która wsławiła się bohaterską walką w bitwie pod Bzurą. Dowódcą był gen. Tadeusz Kutrzeba
        • Cytadela Poznańska – powstała jako obiekt o przeznaczeniu wojskowym. Budowana w latach 1829-34. W 1945 Cytadela była ostatnim ośrodkiem oporu hitlerowców.
        • Pomnik Powstańców Wielkopolskich– pomnik upamiętniający powstanie wielkopolskie, które wybuchło 27 grudnia 1918 roku. odsłonięty 19 września 1965 roku. Pomnik to 17-metrowy monument pokryty szarym granitem. Obelisk ozdobiono na wysokości 6 metrów płaskorzeźbami  przypominającymi historię Najdłuższej Wojny Nowoczesnej Europy: na froncie orzeł, a po bokach strajk dzieci wrzesińskich,wóz Drzymały, postać Marcina Kasprzaka wśród robotników i śmierć pierwszego powstańca Franciszka Ratajczaka. Obok obelisku stoi rzeźba przedstawiająca dwóch powstańców – oficera z szablą i szeregowca strzelca z karabinem. W 1988 r. przebudowano otoczenie pomnika (według projektu Jerzego Nowakowskiego) – powstał plac apelowy o powierzchni 1800 m².

        Ÿ  Zamek Cesarski w Poznaniu– najważniejsza budowla powstała dla ostatniego cesarza niemieckiego i króla Prus Wilhelma II. Zamek został zaprojektowany przez Franza Schwechtena, jednak wiele elementów wprowadzono na życzenie Wilhelma II. Cesarz osobiście ustalił szczegółowy plan swojej nowej rezydencji. Po powstaniu wielkopolskim Zamek stał się własnością Skarbu Państwa. W roku 1939, niemal natychmiast po rozpoczęciu działań wojennych, zdecydowano o przebudowie dawnej rezydencji cesarskiej  na siedzibę Adolfa Hitlera i sprawującego w jego imieniu funkcję namiestnika Reichsgau Wartheland, Artura Greisera.  Po kapitulacji Cytadeli 23 lutego 1945 roku w Zamku powstał obóz przejściowy dla jeńców niemieckich, a następnie w  kompleksie mieściły się koszary Ludowego Wojska Polskiego.  W okresie powojennym rozważano zburzenie budowli kojarzącej się z okresem zaborów i hitlerowskiej okupacji. Ostatecznie  jednak ograniczono się do usunięcia większości symboli nazistowskich i rozebrania uszkodzonej najwyższej kondygnacji wieży zegarowej. Od 2002 Zamek jest głównym miejscem prezentacji sztuki

        Ÿ  Pomnik Cyryla Ratajskiego, przedwojennego prezydenta miasta. Odsłonięty w dniu 26 kwietnia 2002 roku na Placu Andersa, przed budynkiem Poznańskiego Centrum Finansowego . Odsłonięcia pomnika dokonali: wnuczka Cyryla Ratajskiego, p. Zofia Ratajska – Thaler, oraz prezydenci Ryszard Grobelny, Andrzej Wituski i Wojciech Szczęsny Kaczmarek.

          

         

        RAJDY  SKKT/PTTK nr 9 

        w roku szkolnym 2014/2015

         

         

          ,,Śladami naszych przodków”

          WROCŁAW

        Co zobaczyliśmy?

                                                                                                 

         

                               ,, Śladami hr. A.Cieszkowskiego i bł. E. Bojanowskiego”

          LUBOŃ

         

        Co zobaczyliśmy?

        • teren obozu hitlerowskiego, obecnie Muzeum – Miejsce Pamięci Narodowej przy ul. Niezłomnych 2
        • kościół parafialny pw. św. Barbary wraz z plebanią, wybudowany w latach 1909-1912 Budynek powstał w latach 1908-1912 przy ówczesnym Placu Wolności, wzniesiony przez społeczność wyznania ewangelicko-augsburskiego. Po II wojnie światowej przekazano go rzymskokatolickiej parafii św. Barbary. Do tego czasu parafia mieściła się w przyklasztornej kaplicy Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP. W trakcie remontu przeprowadzonego w 1951 roku, w głównym ołtarzu umieszczono obraz przedstawiający św. Barbarę, a sklepienie pokryto malowidłami. Przebudowano również chór, który został pomniejszony. Kościół wpisany jest do rejestru zabytków.
        • Wyższa Szkoła Rolnicza im. Haliny – dawna szkoła wyższa, założona przez Augusta Cieszkowskiego we wsi Żabikowo, która rozpoczęła swoją działalność 21 listopada 1870 roku i była wówczas jedyną wyższą uczelnią na ziemiach polskich pod zaborem pruskim. Dzięki kadrze oraz dorobkowi naukowemu i dydaktycznemu Wyższej Szkoły Rolniczej w Żabikowie powołany został Wydział Rolniczo-Leśny - jeden z pierwszych wydziałów, utworzonej w 1919 roku w Poznaniu, Wszechnicy Piastowskiej, przemianowanej rok później na Uniwersytet Poznański. Oprócz Augusta Cieszkowskiego - inicjatora i fundatora szkoły, związani byli z nią między innymi: Władysław Niegolewski i Roman May. Obecnie zabytkowy budynek dawnej uczelni leży na terenie miasta Luboń, w części zwanej Starym Luboniem.Starania o utworzenie szkoły rolniczej na ziemiach polskich Cieszkowski rozpoczął w podpoznańskiej Wierzenicy, gdzie posiadał liczne majątki ziemskie. Gdy nie uzyskał zgody od władz pruskich na utworzenie szkoły, przeniósł swoją inicjatywę do Żabikowa, oddając w bezpłatną dzierżawę posiadane tam grunty na potrzebę powołania szkoły rolniczej. Zastrzegł, że ma ona nosić imię Haliny, jego zmarłej żony. Szkoła rozpoczęła pracę 21 listopada 1870 roku i poprzez siedmioletnią działalność przyczyniła się do podwyższenia poziomu rolnictwa na ziemiach wielkopolskich, a także wykształciła absolwentów przygotowanych do prowadzenia nowoczesnych gospodarstw rolnych.

         

                                                   

             ,,Śladami Powstania Wielkopolskiego”

         CEREKWICA –PAMIĄTKOWO -SIERAKÓW

         

        Co zobaczyliśmy?

        Cerekwica

        W Cerkwicy przetrwały do dnia dzisiejszego najbardziej wymowne dowody udziału mieszkańców tutejszej parafii w Powstaniu Wielkopolskim. Stało się tak zapewne z powodu wsparcia dla Powstania Wielkopolskiego i bezpośredniego w nim udziału hrabiego Macieja Koczorowskiego z Pamiątkowa. Według wspomnień Pana Franciszka Bujnego, stangreta w majątku hrabiego Koczorowskiego, to jego bogato zdobiona kareta i czwórka siwych, prawie białych koni przewoziła Ignacego Paderewskiego z poznańskiego Dworca Głównego do hotelu „Bazar”. Hrabia Koczorowski był uczestnikiem uroczystego bankietu zorganizowanego w „Bazarze” 27 grudnia1918 roku i stamtąd z wieloma innymi właścicielami ziemskimi "prosto od stołu" zaciągał się do szeregów powstańczych.
        To jego też staraniem na Starym Cmentarzu w Cerkwicy został zbudowany pomnik nad mogiłą, z 1919 roku, Józefa Grzesiaka i Jana Bociana, dwóch poległych w walkach powstańczych pod Rynarzewem i Szubinem mieszkańców tutejszej parafii.
        Pomnik na Starym Cmentarzu w Cerkwicy wzniesiono w 1925 roku. Jego budowa od samego początku nadzorowana była przez Konsystorza Arcybiskupiego który polecił proboszczowi Parafii Cerekwica, księdzu dziekanowi Snowackiemu przeznaczyć pod pomnik wybitne miejsce i wykonać go „pod względem architektonicznym bez zarzutu” czyli z największą starannością. Wykonano kilka projektów i rysunków ostatecznie wystawiając betonowy obelisk z płaskorzeźbą głowy Chrystusa i krzyżem oraz napisem „Powstańcom Wielkopolskim Rodacy”, a mogiłę otoczono ogrodzeniem łańcuchowym na betonowych słupkach. Jego poświęcenia dokonał ks. Dziekan Snowacki w 1928 roku, w dziesiątą rocznicę Powstania Wielkopolskiego. W 1939 roku brat Jana Bociana, Antoni Bocian, zamalował napis na pomniku w obawie przed Niemcami, aby nie prowokować ich do  świadomego niszczenia. Być może ten fakt sprawił, że pomnik przetrwał II wojnę światową. Jego odnowienia dokonano w 1946 roku. Obecnie na Starym Cmentarzu w Cerkwicy dzięki inicjatywie proboszcza, ks. Krzysztofa Młynarczyka i ofiarności parafian został postawiony krzyż i ołtarz z kamienia. Prowadzi do niego, jak i do pomnika powstańców, wykonany w kamieniu polnym szeroki ganek.

        W dawnych czasach Cerekwica była znana z handlu solą spożywczą. Znaczna jej ilość była przechowywana na potrzeby dworu.

        Pamiątkowo - W wiosce tej usytuowana jest metalowa rzeźba poświecona Powstaniu Wielkopolskiemu

        Sieraków Lista zabytków chronionych prawem w Sierakowie:

        • pozostałość Zamku Opalińskich – odrestaurowane lewe skrzydło zamku istniejącego od XIV w. ,gdzie w czerwcu 1995 w zostało otwarte muzeum. Do piwnic zamkowych, zamienionych na kryptę z ołtarzem, przeniesiono odnalezione w 1991, w podziemiach kościoła pobernardyńskiego sarkofagi z prochami rodu Opalińskich.
        • Zespół zabudowań stada ogierów z 1. poł. XIX–XX w., :

        -  dom kierownika (tzw. pałac) z 1890,

        - ujeżdżalnię z 1829,

        - stajnię (z wozownią i szorownią),

        - 4 pawilony mieszkalne (narożne),

        - dom „Biały Domek”,

        - park dworski.

        • Zespół klasztorny bernardynów:

                       kościół NMP Niepokalanie Poczętej – zwany Perłą Sierakowa. Kościół parafialny zbudowany w latach

                       1624-1639 z bogato zdobionym barokowym wnętrzem.

        • Dziesięcioprzęsłowy most - most biegnący przez Wartę powstały w latach 1908-1909. Jest jedną z najstarszych konstrukcji betonowych w Wielkopolsce. Łączy centrum Sierakowa z przedmieściem Piaski oraz umożliwia dojazd do Puszczy Noteckiej.

         

         

        RAJDY  SKKT/PTTK nr 9 

        w roku szkolnym 2013/2014

         

         

         

        RAJD WALENTYNKOWY SZLAKIEM POWSTANIA WIELKOPOLSKIEGO 

        KRZYŻOWNIKI-KIEKRZ-LUSOWO

        LUTY 2014

        CIEKAWOSTKI DLA CIEKAWSKICH

         

        Kiekrz

        Nazwę miejscowości ornitolodzy wyprowadzają od głosów miejscowych ptaków wodnych (zgłoski kecz, ker, kek, kersz itp.).

        Kiekrz –dzielnica Poznania na terenie administracyjnych Jeżyc otoczona lasami i jeziorami

        Kościół przy ul. Chojnickiej pod wezwaniem Św. Michała Archanioła i Wniebowzięcia NMP. Początki kościoła parafii sięgają XII-go lub XIII wieku.

        Pierwotny kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła, postawiony na najwyższym wzniesieniu Kiekrza (92,7 m n.p.m), był drewniany.

        Dokumenty parafii, do dziś istniejące, zaczynają się od roku 1407. Rozbudowa została ukończona w roku 1770 (mówi o tym napis wykuty w kamieniu wmurowanym w ścianę kościoła przy ołtarzu św.Jan Nepomucena).

        W 1934r. dzięki staraniom księdza Michała Skórnickiego oraz katolickiej organizacji młodzieżowej- Młode Polki wybudowano grotę Matki Boskiej z Lourdes. W czasie wojny nie została zniszczona. Chrzcielnica pochodzi prawdopodobnie z 1583r. i jest najstarszym zabytkiem w kościele.

               Pod koniec XIXw. powstała figura Chrystusa z tablicami na cokole upamiętniającymi poległych w I wojnie światowej i powstaniu wielkopolskim.

               Po zniszczeniach wojennych kościół został odbudowany w 28.09.1947r. odbyła się konsekracja dzwonów, które w 1964r. zostały przeniesione na wieżę kościelną. W 1967r. rozpoczęto kapitalny remont kościoła, odwodniono teren przykościelny, założono nową bramę, zbudowano też nowe schody od ulicy. W 1973r. w kościół uderzył piorun spalił instalację elektryczną, zniszczył całkowicie piękne witraże w oknach kościoła, które nie zostały oprócz jednego odtworzone. Obok kościoła w kolejnych latach została wybudowana kaplica pogrzebowa oraz dom parafialny Arka, gdzie odbywały się lekcje

         

        Jezioro Kierskie - jezioro rynnowe polodowcowe, położone w zachodniej części Poznania. Jest to największy zbiornik wodny miasta i jeden z największych w Wielkopolsce. Jezioro leży na terenie Pojezierza Poznańskiego. Położone w zlewni rzeki Samicy, ma kształt typowej rynny o długości 4800 m i szerokości 2100 m, ciągnącej się od Krzyżownik do Kiekrza. Powierzchnia jeziora wynosi 285 ha, a maksymalna głębokość wody 37,6 m. Jest znanym w kraju ośrodkiem sportów wodnych - żeglarskiego i bojerowego. Jezioro należy do najlepiej zarybianych przez Polski Związek Wędkarski i jest ogólnodostępne do wędkowania przez cały rok. Nic więc dziwnego, że spotkać tu można wielu wędkarzy, którzy mogą liczyć przede wszystkim na sielawę, ale także np. na węgorza, sandacza, szczupaka, okonia, amura białego, karpia czy leszcza.

         

        Lusowo  - Dziś Lusowo jest jednym z ważniejszych miejsc pamięci o powstaniu wielkopolskim i jego dowódcy. Postać generała Józefa Dowbora -Muśnickiego uczczono pamiątkową tablicą wmurowaną w ścianę miejscowego kościoła pw. św. Jadwigi Śląskiej i św. Jakuba Apostoła. Jego grób na lusowskim cmentarzu jest otoczony troskliwą opieką. Umieszczono na nim odznaki korpusu Dowborczyków i Armii Wielkopolskiej, a także urny z ziemią z Katynia i Palmir, gdzie zginęły córki generała. W 2005 r. do tego grobu złożono czaszkę córki - porucznik Janiny Lewandowskiej, jedynej kobiety zamordowanej w Katyniu.

         

        IX ZIMOWY RAJD PO WPN

        KONARZEWO-WYPALANKI-ROSNÓWKO

        LUTY 2014

         

         

         

        CIEKAWOSTKI DLA CIEKAWSKICH

        Konarzewo

        W 1831 i 1832 roku w Konarzewie przebywał kilkakrotnie Adam Mickiewicz.

        W dniu wybuchu II wojny światowej proboszczem parafii był ks. Jan Laskowski, który przybył do Konarzewa z Wrześni, po tzw. "strajku dzieci wrzesińskich", którego był duchownym przywódcą. Niemcy weszli do wsi 1 września i rozbili swój posterunek na placu przy kościele. Parafianie przez dwa miesiące mogli swobodnie uczestniczyć we wszystkich nabożeństwach odprawianych w kościele. Okupanci znając przeszłość ks. Laskowskiego często zjawiali się u niego i kontrolowali jego poczynania. W piwnicy plebanii przechowywany był przywieziony potajemnie z Buku łaskami słynący obraz Matki Boskiej Literackiej, przy którym każdego dnia modlił się samotnie ks. Jan Laskowski. 17 października na plebanii zjawiło się gestapo, aby przesłuchać proboszcza. Po tej wizycie, o godzinie 14.20 ks. Jan zmarł na atak serca. Został pochowany na cmentarzu parafialnym, a jego pogrzeb ze względów bezpieczeństwa należał do skromnych, choć uczestniczyło w nim wielu parafian.

         

        Pałac w Konarzewie

        Barokowa, piętrowa budowla na planie prostokąta, wzniesiona w latach 1689-1699 dla Jędrzeja Radomickiego herbu Kotwicz, starosty osieckiego, późniejszego wojewody poznańskiego. Radomiccy byli właścicielami Konarzewa do 1808, kiedy to majątek przeszedł drogą dziedziczenia na Franciszka Ksawerego Działyńskiego. W listopadzie 1806 w pałacu zatrzymał się Napoleon Bonaparte.

        W Konarzewie rozpoczął gromadzenie swoich zbiorów (później przeniesionych do Kórnika) syn Franciszka Działyńskiego, Tytus.

        Po Działyńskich, Konarzewo odziedziczyli Dzieduszyccy, później przeszło w posiadanie Czartoryskich. Ostatnim przedwojennym właścicielem Konarzewa był książę Roman Czartoryski. Podczas okupacji pałac został zdewastowany. Remonty przeprowadzone w latach 1953 i 1971 spowodowały częściową utratę oryginalnego charakteru wnętrz.

        Otaczający rezydencję ogród, pierwotnie urządzony w stylu włoskim (zachowały się tarasy w bezpośrednim pobliżu pałacu), przechodzący w park, został, za czasów Działyńskich, wykorzystany jako zaplecze szkółkarsko-hodowlane arboretum w Kórniku. Obecnie zaniedbany.

         

         

        XV POWIATOWY RAJD MIKOŁAJKOWY

        BRODNICA-MANIECZKI-SRODA WIELKOPOLSKA-WINNA GÓRA-STARKÓWIEC PIĄTKOWSKI

        GRUDZIEŃ 2013

         

        CIEKAWOSTKI DLA CIEKAWSKICH

         

        Brodnica

        Wieś malowniczo położona w starorzeczu doliny Warty wyróżniająca się niezwykłym krajobrazem wiejskim. Gmina w 80 % położona jest w strefie ochronnej ujęcia wody dla miasta Poznania.

        Grób Józefa Wybickiego jest jedną z głównych atrakcji wielkopolskiej wsi Brodnica. Grób jest pusty, po tym, jak w 1880 roku prochy Wybickiego przeniesiono do kościoła św. Wojciecha w Poznaniu.

         

        Manieczki                 

        Manieczki - od roku 1781 należały do Józefa Wybickiego, współtwórcy i oficera Legionów Polskich we Włoszech, twórcy hymnu narodowego. Syn generała, Józef Ksawery, sprzedał wieś innemu napoleończykowi: generałowi Dezyderemu Chłapowskiemu. Pod koniec XIX wieku należała ona do rodziny Grodzickich, potem do von Grave i Broel-Plater. Od 1912 roku właścicielem był Zdzisław Brzeski, a w okresie międzywojennym rodzina Prus-Głowackich. Niezbyt okazały, ale uroczy parterowy dwór, z mieszkalnym piętrem ukrytym w mansardowym dachu, z gankiem na osi, stoi na skraju parku krajobrazowego z 3 stawami. Dwór został zbudowany w 1894 roku dla ówczesnych właścicieli Grodzickich, od 1978 roku mieściło się w nim Muzeum Józefa Wybickiego. W pobliżu stoi kamień ku czci twórcy hymnu polskiego, obok głaz z jego popiersiem (1992, rzeźb. Grzegorz Kowalski). Na zachodnim skraju parku kaplica – rotunda z 1786, ufundowana przez Wybickiego.

         

        Bagna Średzkie- „obszar wodno – błotny”, który dzięki swym unikalnym dla ptactwa wodnego warunkom trafił na listę tzw. Obszarów Chronionego Krajobrazu, pod nazwą „Bagna Średzkie”. Jest to obszar o pow. 120 ha obejmujący dolny bieg Strugi Średzkiej skupiony wokół głównego nurtu tej rzeczki oraz torfowiskowych rozlewisk. Średnia szerokość obszaru to 300 metrów.

         

        Środa Wlkp.

        Pomnik Henryka Dąbrowskiego odlany z brązu odsłonięto z okazji 200-lecia powstania Mazurka Dąbrowskiego. Przedstawiający postać generała dosiadającego konia i wskazującego szablą kierunek ataku, został ustawiony na kamiennym cokole. Autorem pomnika jest Robert Sobociński - poznański rzeźbiarz.

         

        Winna Góra

        Winna Góra (wieś będąca w przeszłości posiadłością książęcą z winnicami, miejsce wiecznego spoczynku Jana Henryka Dąbrowskiego; na wzgórku późnobarokowy Kościół Św. Michała Archanioła, przy nim kaplica grobowa J.H. Dąbrowskiego z neoklasycystycznym sarkofagiem generała; Pałac z Muzeum generała, przy pałacu park krajobrazowy, a w nim głaz z tablicą z 1979r. poświęconą J.H. Dąbrowskiemu oraz pomnik na wyspie niewielkiego stawu z urną i sercem ppłk Stanisława Chłapowskiego).

         

         

        RAJD SZLAKIEM PIASTOWSKIM UZARZEWO-POLA LEDNICKIE-GIECZ

        LISTOPAD 2013

         

         

         

        CIEKAWOSTKI DLA CIEKAWSKICH

         

        Uzarzewo -Muzeum powstało w 1977 roku z inicjatywy Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Poznaniu. Od 1982 roku jest oddziałem Muzeum Narodowego Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie. Mieści się w odnowionym dziewiętnastowiecznym dworze położonym w sześciohektarowym parku krajobrazowym o urozmaiconej rzeźbie terenu. Drugim zabytkowym budynkiem jest stajnia-wozownia, w której od 1993 roku znajduje się ekspozycja przyrodnicza. W roku 2004 wielkopolski przedsiębiorca i myśliwy Adam Smorawiński podarował swoją kolekcję trofeów egzotycznych z 4 kontynentów, a do celów jej ekspozycji ufundował nowy pawilon. W 2010 roku rozbudował go na potrzeby powiększających się zbiorów, a także na kolekcję stu preparatów papug, którą zakupił dla Muzeum.

         

        Pola Lednickie -Centralnym punktem jest wzniesiona w 1997 r., na usypanym pagórku, Brama Trzeciego Tysiąclecia. Budowla o ażurowej, stalowej konstrukcji (dł. 36 m i wys. 9 m) ma kształt ryby, przez pierwszych chrześcijan uznawanej za symbol Chrystusa. Do „Ryby” prowadzi „droga procesyjna”, po bokach której ustawiono głazy narzutowe – stacje Drogi Krzyżowej. Nieopodal bramy stoi ażurowa dzwonnica z dzwonem „Jezus Chrystus”. W ośrodku od wiosny 2006 r. mieści się t Muzeum

        Jana Pawła II z multimedialną prezentacją życia Ojca Świętego i jego pielgrzymek. Na początku kwietnia 2006 r., w przeddzień 1. rocznicy śmierci Jana Pawła II, ustawiono przy ośrodku potężny głaz-pomnik (o masie ok. 25 ton) przewieziony z kopalni węgla brunatnego „Konin”. Odbywają się tu zgromadzenia młodzieży z całej Polski. Inicjatorem spotkań lednickich jest dominikanin z klasztoru poznańskiego, duszpasterz akademicki o. Jan Góra.

         

        Giecz - współcześnie mała i spokojna wielkopolska wioska, będąca jednocześnie świadkiem niezwykłych wydarzeń sprzed 1000 lat, kiedy to znajdował się tutaj jeden z najważniejszych ośrodków państwa pierwszych Piastów, a w szczególności Mieszka I i Bolesława Chrobrego.

        Po upadku tej najstarszej monarchii i po zniszczeniach spowodowanych najazdem czeskiego księcia Brzetysława II w 1038 roku, Giecz nigdy już nie odzyskał dawnego znaczenia.

        Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia  NMP i św. Mikołaja w Gieczu jest jednym z bardziej znanych zabytków architektury romańskiej w Wielkopolsce.

         

         

        XIX RAJD "ZŁOTA JESIEŃ" W WPN

        PAŹDZIERNIK 2013

         

         

         

        CIEKAWOSTKI DLA CIEKAWSKICH

        Szreniawa

        Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno –Spożywczego – było to pierwsze tego typu muzeum otwarte w Polsce po II wojnie światowej. Otwarte dnia 22 sierpnia 1964 roku. W 1975 roku zostało podniesione do rangi muzeum narodowego. Obecnie znajduje się tu około 18 000 eksponatów, reprezentujących kulturę materialną wsi. W zbiorach muzeum zachowały się jako jedyne w kraju lokomobile parowe z 1913 i 1919 roku, służące do napędu pługów.

        Krypel

        Wieża zlokalizowana jest na piaszczystym wzgórzu na wysokości 118 m n.p.m., w pobliskim lesie należącym do Wielkopolskiego Parku Narodowego. Została ona postawiona najprawdopodobniej w 1860 roku, według projektu Martina Gropiusa. Wykonana w stylu neogotyckim z czerwonej cegły i wstawkami ze sztucznego kamienia. Główną część budowli stanowi wieża o wysokości 22 m, która u dołu ma kształt prostopadłościanu o podstawie kwadratu. Natomiast górna część zbudowana jest na planie ośmioboku.

         Ufundował ją najprawdopodobniej Leonhard Bierbaum, gdzie w kaplicy grobowej, w części parterowej wieży- mauzoleum, pochował swoją tragicznie zmarłą córkę. Nie wiadomo jednak, czy był to jedynie grobowiec. Prowadzące na górny taras schody, wskazują, iż mogła już w tamtych czasach służyć za punkt widokowy. Od 1945 roku wieża popadała w ruinę. Z każdym rokiem wejście do środka stawało się coraz bardziej niebezpieczne. Na tarasie rosły kilkuletnie drzewa, których korzenie siały dalsze spustoszenie. W 1993 roku została ona wpisana do rejestru zabytków. Pod koniec lat 90-tych podjęto decyzję o jej wyremontowaniu. Od 2001 roku pełni funkcję stacji edukacyjnej Wielkopolskiego Parku Narodowego. Wewnątrz budynku możemy zapoznać się z ekspozycją muzealną oraz przebiegiem prac remontowych. Wspinając się po 124 stopniach, dostaniemy się na taras widokowy, z którego rozpościera się widok na Poznań, a przy dobrej widoczności można dojrzeć także Górę Moraską. Obok wieży znajduje się symboliczny grób rodziny Bierbaumów z tablicą informacyjną.

         

         

        XIII POWIATOWY RAJD "PIECZONA PYRA" DO NIEPRUSZEWA

        wrzesień 2013

         

         

        CIEKAWOSTKI DLA CIEKAWSKICH

         

        Niepruszewo -Przed I wojną światową tutejszy majątek (wraz z Otuszem ok. 1428 ha, w tym 132 ha lasów) należał do książąt von Reuss. Znajdują się tutaj dwie zabytkowe budowle, kościół parafialny oraz pałac.

        Główna droga wsi nosi nazwę ul. Starowiejskiej. Stoją przy niej przebudowane dawne czworaki z w. XIX/XX (w tym jeden z piętrowymi ryzalitami po bokach). Niepruszewo jest dzisiaj największą wsią gminy Buk, a liczba mieszkańców wynosi blisko 1300.

         

        Jezioro Niepruszewskie o pow. 242 ha i głębokości ok. 5 m. jest typowym jeziorem rynnowym. Długie na 4900 m.  i szerokie w najszerszym miejscu na 700 m. jest bogatym źródłem wielu gatunków ryb. Dno zbiornika jest nierówne, z basenami głęboczków przedzielonych progami. Leży w długiej rynnie polodowcowej, która pod Kalwami (2 km na północ od Niepruszewa) została zatarasowana przez pagórek kemowy 100 m n.p.m. (22 m ponad taflę wody). W związku z tym przebiega tamtędy dział wodny: z pagórka spływa na północ rzeka Sama, a na południe – Samica Stęszewska, uchodząca do Warty pod Rogalinkiem.

         

        RAJDY  SKKT/PTTK nr 9 SP KOMORNIKI

        w roku szkolnym 2012/2013

         

         

        IMPREZA TURYSTYCZNA VIII Zimowy Rajd Turystyczny ,,Nurtem Wirynki”

        Komorniki –Wiry -Luboń            

        Data: 16 stycznia 2013

        Organizator imprezy:  SKKT/PTTK nr 9

         Kierownik trasy: Iwona Jankowiak

         W trakcie imprezy turystycznej zaliczono:

        1. Elementy turystyki pieszej ( 5 km)

        •    Komorniki –Wiry -Luboń   

        ​2. ​Elementy krajoznawcze

        • Komorniki – Most żydowski

        W dolinie Wirynki znajduje się niedokończona budowla mostu. Most ten jest łukowatym przepustem konstrukcji żelbetowej przez który miała przebiegać  droga pomocnicza do budowy autostrady  do Berlina. Mieszkańcy nazywają go Mostem Żydowskim. Budowany był przez Żydów w ramach niemieckich prac przymusowych podczas II wojny  światowej w 1941 roku. Żydów przywożono tu kolejką wąskotorową z sąsiedniego Żabikowa, gdzie znajdował się obóz  Wielu Żydów zmarło przy budowie. Przypuszcza się, ze część z nich została pochowana na pobliskich łąkach.

         

         

        Wiry – rozległa wieś przy drodze do Łęczycy, równoległej do płynącej w niewielkiej dolinie Wirynki. Jest znana od 1357, gdy była własnością Rogalińskich herbu Łodzie. Często zmieniała właścicieli. Nazwa wsi prawdopodobnie wywodzi się od słów ,, wir” –od wody wirującej w rzece.

            3.    Elementy przyrodnicze            

        Wirynka

        Wirynka – inna nazwa tej rzeki to Wirenka. Lewy dopływ Warty. Wypływa na łąkach na wschód od Zakrzewa, na wysokości 86 m  n.p.m. Ujście na północ od Puszczykowa. Długość 19 km. Płynie w niedużej rynnie polodowcowej.

        W środkowym biegu, gdzie przepływa przez Komorniki i Wiry, ma niezbyt głęboką, ale wyraźnie zaznaczającą się w terenie dolinę. Ma bardzo kręty przebieg. Obecnie rzeka jest niezbyt głęboka i porusza się ze średnią prędkością 0,3  m3 / s. Kiedyś była rwącą rzeką, która popychała koło młyńskie. Dawniej Wirynka nazywana była Ciemną –prawdopodobnie od gnijących w wodzie liści olchy czarnej. Przepływa ona przez Dopiewie, Palędzie, Gołuski, Głuchowo, Komorniki, Wiry, Łęczycę. Rzeka Wirynka jest urokliwą atrakcją Gminy Komorniki.

         

        Lista uczestników VIII Zimowego Rajdu Nurtem Wirynki, 16.02.2013

          

        1. Dawid Brykarczyk
        2. Artur Frankiewicz
        3. Anna Kuska
        4. Antoni Opielewicz
        5. Jakub Michalak
        6. Stanisław Fiedler
        7. Adam Garczarek

        Opiekunowie:

        Iwona Jankowiak

        Barbara Fiedler

        Agata Rochowiak 

         

         

        IMPREZA TURYSTYCZNA  XIV Rajd Mikołajkowo-Gwiazdkowy

          

        Komorniki –Środa Wlkp.-Śrem  Pięczkowo - Pławce      

        Data: 8 grudnia 2012

        Organizator imprezy:  Oddział PTTK Środa Wlkp.

        Kierownik trasy: Iwona Jankowiak, Zbigniew Czekała

                                                           

        W trakcie imprezy turystycznej zaliczono: 

          Elementy turystyki pieszej -10 km  Śrem , Pęczkowo, Pławce

         Elementy krajoznawcze

         

         

        Śrem Park Miejski im. Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 w Śremie

         

        Park założono 14 kwietnia 1888 roku, kiedy to Towarzystwo ku Upiększania Miasta (dzisiejsze Towarzystwo Miłośników Ziemi Śremskiej) zakupiło dwumorgowy plac przy szosie na Poznań, z przeznaczeniem na plac zabaw dla dzieci. Podmokłe tereny przyszłego parku zostały przykryte warstwą gliny, a potem czarnoziemu. Wytyczono ścieżki, klomby i trawniki, posadzono również kasztanowce i krzewy ozdobne, oraz ustawiono ławki; powstał Ogród Jordanowski - zalążek obecnego 48ha parku.

        Od 1893 roku prezesem Towarzystwa był ks. Piotr Wawrzyniak, który przyczynił się do rozwoju parku. Odchodząc do Mogilna zostawił 200 marek na rozbudowę parku, który marzył mu się jako obszar "od mostu do mostu". Największy rozwój parku przypada na rok 1926, kiedy pod kierunkiem Sylwestra Szczepskiego nasadzono 5000 sosen, 500 robinii akacjowych i 200 olch.

        Podczas II wojny światowej "Stadpark", jak nazywali go Niemcy, uległ znacznej dewastacji przez bombardowania oraz bezkarną wycinkę drzewostanu przez Wehrmacht. Polakom zakazano wstępu do parku. Po wojennej zawierusze park odzyskał swój dawny blask w latach 1966-1975. Wtedy to z inicjatywy Mariana Dominiczaka park odzyskał dawną świetność, był rozbudowywany i powiększany, założono między innymi zwierzyniec.

        Miejsca pamięci w parku

        • pomnik Dobosza 
        • pomnik Żołnierza Polskiego
        • kamień 750-lecia Śremu
        • Głaz Twórców Parku
        • skwer ks. Piotra Wawrzyniaka
        • Aleja Przyjaźni - upamiętniająca wspólne spotkania harcerzy z wielu europejskich krajów
        • Dąb Piotr - ku pamięci ks. Piotra Wawrzyniaka
        • kopiec Reymonta
        • Dąb Jana Pawła II
        • Dąb Janusza Waligóry
        • Dąb Piotra Wachowiaka
        • Polana Szafrańskiego
        • Polana Międzynarodowej Współpracy
        • Dąb 120lecia Towarzystwa Miłośników Ziemi Śremskiej
        • Dąb 60lecia Biblioteki Publicznej im. Heliodora Święcickiego w Śremie
        • Dąb Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków
        • pomnik przyrody Wiąz szypułkowy - o obwodzie pnia 350 cm

         

         

         

        Śremski Dobosz – pomnik Powstańców Wielkopolskich 1918-1919. Autorem był rzeźbiarz Władysław Marcinkowski, który w swoim projekcie zdecydował się ukazać zryw powstańczy w postaci dobosza w mundurze wojsk wielkopolskich, wzywającego do walki. Pomnik został odsłonięty 15 listopada 1925 r. jako Pomnik Powstańców i Wolności na rynku w Śremie, gdzie stał do wybuchu wojny. W okresie międzywojennym władze miasta traktowały pomnik jako ważny instrument krzewienia patriotyzmu i wychowania młodzieży, zwłaszcza harcerzy, którzy składali tu przyrzeczenie harcerskie, pełnili wartę honorową i organizowali zbiórki. Rzeźba Dobosza pełniła też ważną rolę w życiu działającej w Śremie Szkoły Podoficerskiej Piechoty nr 2 dla Małoletnich, której elewi w rocznicę wybuchu powstania 27 grudnia odbywali pod nią uroczysty apel, a także spotykali się pod nią po powrocie z manewrów i fotografowali z odwiedzającymi ich rodzinami.

        Po wybuchu II wojny światowej Niemcy wkroczyli do Śremu 8 września 1939 r. i już 11 września zniszczyli pomnik, a cokół zatopili w bagnach w starorzeczu Warty (na obrzeżu parku miejskiego).

        Odbudowa pomnika

        W 1959 r. trzej oficerowie śremskiej jednostki wojskowej, mjr Ryszard Komorowski, mjr Kazimierz Kotewicz i por. Marek Jakubowski, przy pomocy starszych mieszkańców Śremu, odnaleźli miejsce zatopienia cokołu i wydobyli go. Został on ustawiony w parku miejskim. W dniu 27 lipca 1961 r. na cokole odsłonięto rzeźbę z brązu przedstawiającą Wielkopolski Krzyż Powstańczy.

        Po kilku latach zdecydowano odtworzyć pierwotny wygląd pomnika. Rekonstrukcji zniszczonej w 1939 r. rzeźby dokonał poznański rzeźbiarz Jerzy Sobociński na zlecenie Powiatowego Komitetu Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa. Replika Dobosza na oryginalnym cokole została uroczyście odsłonięta 14 czerwca 1969 r.                                                            

        Pięczkowo–. Pomnik poległych w I wojnie światowej oraz powstańców wielkopolskich.   Zrekonstruowany w 1986r na bazie pomnika zniszczonego przez okupanta. 

         

         

        Miłosław – pałac Mielżyńskich i Kościelskich. Pierwszy pomnik Słowackiego na ziemiach polskich. Kościół gotycki pw. św Jakuba. Pałacyk  myśliwski Mielżyńskich w Bugaju k.Miłosławia. 

         

        Pławce META RAJDU –Nazwa miejscowości wzięła się od zwyczaju pławienia (kąpania) koni w zbiornikach wodnych, m.in. w czasie wojen. Najstarsi mieszkańcy pamiętają epidemię cholery w okolicy. Umarli zostali pochowani w pobliskim lesie na tzw. torfowiskach, z których w XX i XXI wieku był wydobywany torf. Pozostałością po wydobyciu są sztuczne oczka wodne.

         

        • Ÿ   Elementy przyrodnicze

        Wiąz szypułkowy, obwód: 350 cm, wysokość: 15 m, park miejski im. Powstańców Wielkopolskich;

         

        Liczba uczestników: 15 osób

        Wydane materiały: regulamin i trasa rajdu dla każdego uczestnika, afisze reklamowe rozwieszone w szkole, plakietki rajdowe

         

                                                                                 Lista uczestników XIV Rajdu Mikołajkowo –Gwiazdkowego -Pławce

         

        1. Julia Frankiewicz II c
        2. Artur Frankiewicz V a
        3. Dawid Brykarczyk IV b
        4. Mateusz Roth IV d
        5. Michał Przywecki I d
        6. Stanisław Fiedler IIId
        7. Klaudyna Deskur II a
        8. Jan Woźniak III d
        9. Tosia Kaczmarek II f
        10. Joanna Strek II f
        11. Monika Nowakowska V a
        12. Weronika Witting II c
        13. Zuzanna Zachmoc IV d

        Opiekun SKKT/PTTK  Iwona Jankowiak,

         Opiekun: Barbara Fiedler

         

        Rajd "Pieczona Pyra" do Niepruszewa-wrzesień

         

         

        1. Elementy turystyki pieszej ( 12 km)
        • Lusowo –jezioro Lusowskie -Niepruszewo
        1. Elementy krajoznawcze

        Lusowo  - Dziś Lusowo jest jednym z ważniejszych miejsc pamięci o powstaniu wielkopolskim i jego dowódcy. Postać generała Józefa Dowbora -Muśnickiego uczczono pamiątkową tablicą wmurowaną w ścianę miejscowego kościoła pw. św. Jadwigi Śląskiej i św. Jakuba Apostoła. Jego grób na lusowskim cmentarzu jest otoczony troskliwą opieką. Umieszczono na nim odznaki korpusu Dowborczyków i Armii Wielkopolskiej, a także urny z ziemią z Katynia i Palmir, gdzie zginęły córki generała. W 2005 r. do tego grobu złożono czaszkę córki - porucznik Janiny Lewandowskiej, jedynej kobiety zamordowanej w Katyniu.

        • Elementy przyrodnicze

        Jezioro Lusowskie

        Warto podkreślić, że ciekawe przyrodniczo położenie Jeziora Lusowskiego sprzyja wędkowaniu (występują tu takie gatunki ryb, jak: leszcz, szczupak, okoń, lin, płoć, karaś, wzdręga i tołpyga) Ponadto, Jezioro Lusowskie i rynna rzeki Samy to 1.010 hektarowy Obszar Chronionego Krajobrazu. Jego najważniejsze cechy, to:

        -         duża ilość zbiorników wodnych

        -         występowanie torfów, iłów, piasków i żwirów

        -         duże walory przyrodnicze (608 gatunków rzadkich roślin, w tym 47 chronionych).

                   

         

         

         

        Rajd Niepodległości-listopad

         

         

         

        Pomnik Cyryla Ratajskiego w Poznaniu, przedwojennego prezydenta miasta. Odsłonięty w dniu 26 kwietnia 2002 roku na Placu Andersa, przed budynkiem Poznańskiego Centrum Finansowego. Autorem pomnika jest Jan Kucz, a odsłoniłago wnuczka prezydenta, Zofia Ratajska.

         Pomnik Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu – pomnik upamiętniający powstanie wielkopolskie, które wybuchło  27 grudnia 1918 roku. Stoi u zbiegu ulic Wierzbięcice i Królowej Jadwigi,. Odsłonięty 19 września 1965 roku. Pomnikto 17-metrowy monument pokryty szarym granitem. Obeliskozdobiono na  wysokości 6 metrów płaskorzeźbami przypominającymi historię Najdłuższej Wojny Nowoczesnej Europy: na froncie orzeł, a po bokach strajk dzieci wrzesińskich, wóz Drzymały, postać Marcina Kasprzaka wśród robotników i śmierć pierwszego powstańca Franciszka Ratajczaka. Obok obelisku stoi rzeźba przedstawiająca dwóch powstańców – oficera z szablą i szeregowca strzelca z karabinem. W 1988 r. przebudowano otoczenie pomnika (wg projektu Jerzego Nowakowskiego) – powstał plac apelowy.

         Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan – najstarszy poznański cmentarz powstał w 1810 roku. Rangę cmentarza zasłużonych uzyskał w 1948r. Na cmentarzu znajdują się groby byłych prezydentów miasta Poznania m.in. Cyryla Ratajskiego.

        Ÿ Pomnik Armii ,,Poznań”- poświęcony Armii Poznań, która wsławiła się bohaterską walką w bitwie pod Bzurą. Dowódcą był gen. Tadeusz Kutrzeba.

        Cytadela Poznańska – powstała jako obiekt o przeznaczeniu wojskowym. Budowana w latach 1829-34. W 1945 Cytadela była ostatnim ośrodkiem oporu hitlerowców.